Dag 20: schoolkinderen

Vrijdag 16 mei

Vandaag gaan we extra vroeg weg: 8.30 uur. Clemence is zowaar om 8.00 uur aanwezig. Wauw, iedere dag te laat en nu een half uur te vroeg, ha, ha hij leert snel!

We gaan eerst naar de twee scholen waar de 24 kinderen heen gaan waarvoor de "bouwgroep" de kleding, schoolspullen en schoolgeld betaald heeft. Om 11.00 uur gaan de jongsten al weer naar huis en het is ong 1,5 uur rijden, dus willen we er zo vroeg mogelijk zijn. De bedoeling is om al die kinderen even apart te verzamelen, ze stuk voor stuk op de foto te krijgen en de naam erbij te noteren en de klas waar ze in zitten. Zo kunnen we ze de komende jaren volgen in hun ontwikkeling. Als we op de eerste school aankomen is de belangstelling weer geweldig. Iedereen wil ons zien en handje schudden, de kinderen zijn buiten en drommen om ons heen. Het kost moeite om de gang er een beetje in te houden. Helaas zijn niet alle kinderen aanwezig. Wel krijgen we van het schoolhoofd een keurige brief mee, waarin hij zijn waardering uitspreekt en ook de werkelijke schoolkosten op een rijtje zet. Meer dus dan we betaald hadden. Verder heeft hij nog meer wezen op school (totaal 53) waarvoor niemand betaald. De leerkrachten ritselen dit hier en daar bij elkaar! Dus mensen, bij deze een oproep aan een ieder om een jaarlijkse bijdrage voor deze overige weeskinderen.

Dan nog even afscheid nemen in Malehe dorp, van Domina en Sospeter en Lea. Verder maar weer, naar de school van Julius. Daar krijgen we toestemming om in een les van klas 7 (groep 8 nl)achter in de klas te luisteren. Julius zelf gaat lesgeven in het vak engels, uitleg over de Verbs( werkwoorden). Leuk hoor, als iemand een goed antwoord geeft zegt hij: "give him one" en vervolgens klapt de hele klas tegelijk 1 maal in zijn handen.

We nemen Julius ook mee en bekijken ook nog de voormalige behuizing van de weeskinderen. Ziet er prima uit. Marc's handen jeuken om de kerk af te bouwen, die ook op het erf staat. Maar dat moet dan de volgende keer maar weer.

We gaan weer terug naar Bukoba, Azulla de kleertjes en foto's bezorgen die we dinsdag beloofd hadden. Als we vlak bij het huisje zijn ziet ze ons plotseling aankomen en begint te schaterenlachen. Van de foto's van Jody valt ze stil. Deze maken behoorlijke indruk. Achterop heeft Jody geschreven nakupenda Jody, wat betekent: ik hou van jou, Jody. Ik heb het telefoonnr gekregen en beloven dat we ergens volgend jaar weer komen. Nog even een dikke knuffel en foto en dan moet ik haar toch echt loslaten! Pppff wat zou er in dat koppie omgaan ......

Vermoeid maar voldaan komen we weer in het hotel, lekker eten, mmm sisseling beef, lekker he Jan!